Ortaçağ'da bugünkü Bulgaristan'da ortaya çıkıp Avrupa’nın doğu ve batısında hızla yayılmış Gnostik bir dinî akımdır. Kurucusu Bogomil (Slavca Tanrı’nın sevdiği) adlı bir köy papazıdır. Akımın mensupları kendilerini gerçek Hristiyan olarak nitelendirmekteydi. Roma Kilisesi’nin dogmatiğine (teslise, İsa'nın Tanrı'nın oğlu olduğuna, Haç gibi dinî sembollere) inanmadıkları gibi kilise hiyerarşisine ve Papalık otoritesine de karşıydılar. Bogomiller bu özelliklerinden dolayı Ortaçağ boyunca Papalığın büyük tepkisiyle karşılaştılar, engizisyon mahkemelerinde ölüme mahkûm edildiler. Birçoğu işkenceye uğradı ve sürgün edildi. Bogomillerin kalesi 13. yüzyıl boyunca Bosna-Hersek olmuştur. Etkinlikleri Balkanlar’ın 15. yüzyılda Osmanlı tarafından fethine kadar sürmüştür. Bu tarihten sonra kitleler hâlinde İslam dinine geçmişlerdir.
