Analitik Psikoloji’de bütünlük arketipi ve psişenin düzenleyici merkezi. Bilincin algısını aşan transpersonel bir güç. Bir düzen arketipi olarak tarih boyunca pek çok sanat eseri, masal ve hikâyede daire, kare, dörtlü şekilleriyle ve/veya mandala içeriklerinde vücut bulmuştur. Benlik yalnızca merkez değil, aynı zamanda hem bilinçli hem de bilinçdışını kucaklayan tüm çevredir; egonun bilincin merkezi olması gibi, o da bu bütünlüğün merkezidir. Tüm arketipler gibi, benliğin de temel doğası bilinemez, ancak tezahürleri mit, masal ve efsanelerin içeriğinde belirir. Benlik rüyalarda, mitlerde ve masallarda kral, kahraman, peygamber, kurtarıcı gibi "üstün kişilik" imgeleri olarak görünür. Kutsal şekillerden daire, kare haç ya da “Quadratura Circuli” -Dairenin Kareleştirilmesi- benliğin en bilinen sembolleridir. Bir Complexio, Oppositorum ya da “Karşıtların Birliğini” temsil ettiğinde genellikle karşıt çiftleri görünümüne girer. Örnek olarak TAO’nun çiftleri Yin ve Yang, düşman kardeşler Habil ile Kabil veya kahraman ile düşmanı Faust ve Mefistoteles sayılabilir. Bu nedenle, ampirik olarak benlik, karşıtların birleştiği bir bütünlük içinde süregelen bir ışık ve gölge oyunu olarak kendini gösterir. Benlik deneyimleri, dinî vahiylerin numinosum özelliğine sahiptir. Bu nedenle Jung, deneyimsel, psikolojik bir gerçeklik olarak benlik ile geleneksel yüce tanrı kavramı arasında esaslı bir fark olmadığına inanıyordu. Bu nedenle Benlik arketipinin "İçimizdeki Tanrı" olarak da adlandırılabileceğini söylemiştir.
